Αυτή την περίοδο 3 είδη αστάθειας συγκλίνουν επικίνδυνα: η οικονομική, η θεσμική αστάθεια και η γεωπολιτική-γεωοικονομική.

Εκατομμύρια Ευρωπαίων ζουν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας. Το ανέδειξε γλαφυρότατα και η απεργία των διδασκόντων στα βρετανικά πανεπιστήμια. 30% των μισθωτών στην Ελλάδα εργάζονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Το ευρωπαϊκό θεσμικό σύστημα δεν έχει ανακτήσει την πραγματική σύνδεση με τις κοινωνίες. Εξόχως ενδεικτικό είναι ότι σε ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο σχηματισμός κυβέρνησης επί μήνες μοιάζει με σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.

Αν τώρα ξεσπούσε εμπορικός πόλεμος σε παγκόσμιο επίπεδο, θα προστίθετο στο ήδη οξυμμένο πρόβλημα καθορισμού ζωνών επιρροής μέσω «πολέμων δια αντιπροσώπων».

Η ρευστοποίηση της εθνικής κυριαρχίας ολόκληρων κρατών και οι επιθυμίες για  χάραξη εκ νέου των συνόρων δεν προσφέρουν εγγυήσεις προόδου.

Η αναδιαμόρφωση της πολιτικής πρέπει να αναληφθεί δυναμικά από τους πολίτες, σε δημιουργικούς κοινωνικούς σχηματισμούς.

Παρατηρούμε όλοι οι Ευρωπαίοι μια συνεχή έλλειψη υπεράσπισης από την Ευρώπη κορυφαίων αρχών και αξιών του πολιτισμού της.

Σε βασικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς ο ανατολικός δεσποτισμός φαίνεται να βρίσκει ευήκοα ώτα ή ευμενή κατανόηση.

Αν ο υπολογισμός των συμφερόντων των «μεγάλων παικτών» στραφεί εναντίον της Ελλάδας, η  Ευρώπη θα έχει προκαλέσει συμβολικό αυτοτραυματισμό.

Ο οικονομικός κανιβαλισμός απέχει μια κλωστή από τον «κανιβαλισμό εθνικών κυριαρχιών».

Να μην γίνει η αξιοπρέπεια της Ευρώπης ανεμοπαίγνιο σαν τους χαρταετούς.