«Αναζητείται το εκλογικό σώμα».

50 % εκτιμάται το ποσοστό της αποχής στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές.

Πιθανόν μετά από τόσα μνημόνια τα ίδια ποσοστά, παρά τα ευχολόγια για εκλογές να υπάρξουν και εδώ.

Οι πολιτικοί στην Ευρώπη παρατηρείται να έρχονται όλο και συχνότερα αντιμέτωποι με την αδιαφορία των εκλογέων. Πως εξηγείται; 

Τα τελευταία είκοσι χρόνια, η υποχώρηση της κοινωνικής συνοχής συνδέεται άρρηκτα με την «διαχείριση παρακμής» στην διανομή των εισοδημάτων.

Καθώς ο πολίτης αποστερείται εισοδηματικών στηριγμάτων και παροχών δημοσίων αγαθών, καθώς η τεχνολογία όλο και περισσότερο εκτοπίζει τους ανθρώπους στις εργασίες χωρίς αντιστάθμισμα και η ανοδική κοινωνική κινητικότητα έχει επιβραδυνθεί, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ επαναπαύονται σε κεκτημένη ισχύ από τους καιρούς «των παχειών αγελάδων».

Κριτήριο αξιολόγησης των πολιτικών (ανθρώπων και δράσεων) είναι πάντοτε η ανταποδοτικότητα προς την συνολική κοινωνία.

Αν  μόνο κάποιοι ισχυροί παίκτες ωφελούνται σκανδαλωδώς εις βάρος της πλειονότητας των πολιτών στην Ευρώπη, τότε μπορούμε να αναφερόμαστε σε αναδυόμενη νεοφεουδαρχία.

Μακάρι μια τέτοια νεο-φεουδαρχία να μην επικρατήσει. Θα μοιάζει σαν νυχτερινή πτήση με άγνωστο προορισμό.

Η ιστορία κάνει κύκλους αλλά τα δεδομένα του χτες δεν υπάρχουν.

Η διάρρηξη της ενότητας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθρεφτίζεται ευθέως στην απουσία συνεκτικής πολιτικής και στεντόρειας φωνής για φλέγοντα μεσογειακά θέματα: Κυπριακό, υδρογονάνθρακες, Συρία, Μέση Ανατολή.

Ελάχιστοι ομιλούν για την Μεσόγειο ως «Θάλασσα Δικαιοσύνης και Ευημερίας» σήμερα. Οι παραδοσιακοί και νεόκοποι παίκτες επιμένουν στη συγκέντρωση στρατηγικών δυνάμεων κατά τη λογική «ο θάνατός σου η ζωή μου».

«Διαμερίζονται ιμάτια», χωρίζονται «οικόπεδα» προς εκμετάλλευση.

Είναι επιβεβλημένο να δίνονται βιώσιμες διεθνοπολιτικές λύσεις, διότι αλλιώς τροφοδοτείται η αντιπολιτική θεώρηση των πραγμάτων και αυξάνεται η ροπή προς την χαοτικότητα του συστήματος των περιφερειακών σχέσεων στην Μεσόγειο.