Σαφέστατος ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

«Τα μέτρα που συμφωνούνται στο πλαίσιο ενός Μνημονίου δεν είναι υποχρεωτικό να είναι συμβατά με το κοινοτικό κεκτημένο». «Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει επιβεβαιώσει πως τα Μνημόνια είναι δράσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, οι οποίες βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της Ε.Ε.». Συνεπώς, οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες διαπραγματεύονται ως ηγεσίες μιας χώρας εκτός «ευρωπαϊκής κανονικότητας», με δυσβάστακτο βάρος για τους πολίτες.

Η κατάπτωση της ποιότητας ζωής σε πολλούς τομείς δεν συγκινεί τους κομματικούς στρατούς, οι οποίοι σφοδρά αντιτίθενται σε κάθε συνετή μεταρρύθμιση.

Επιβεβαιώνονται, στη συνέχεια, οι επαφές για λήψη δανείου από την Παγκόσμια Τράπεζα.  Με ποιους όρους και για ποια ποσά συζητούμε;

Στον βαριά φορολογούμενο ελληνικό λαό οφείλεται μια αναλυτική ενημέρωση.

Το άγος του δανεισμού δεν φαίνεται να έχει τέλος.

Το σφιχταγκάλιασμα της γεωπολιτικής και της νομισματικής πολιτικής στην Ευρώπη δημιουργεί την ασφυκτική πίεση μιας ισορροπίας τρόμου.

Αν σκέφτονται κάτι οι πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες είναι μόνο η επιβίωσή τους, αλλά με ποια ανταλλάγματα;

«Δέξου κάτι εσύ, κάπου να υποχωρήσω και εγώ».

Από τις βασικότερες συνέπειες της κρίσης είναι η πλήρης αδυναμία των πολιτών να σχεδιάσουν με κάποιες βεβαιότητες τα επόμενα βήματα στη ζωή τους με ικανό βάθος χρόνου.

Έχει στενέψει ο ορίζοντας της ζωής τους σε τρίμηνα και τετράμηνα.

Η κοινωνική δικαιοσύνη (20/2, Παγκόσμια Ημέρα αυτής) απειλείται από την ακραία ένταση της Διακινδύνευσης.