Είναι τέτοιος ο κυνισμός στην διεθνή πολιτική, ώστε η ισχύς ενός κράτους δεν αντλείται από τη θέση σε ένα σύστημα συμμαχιών, αλλά από την ωμότητα των εκβιασμών που μπορεί να κάνει.

Εδώ και δεκαετίες η Ευρώπη κάνει κοντόφθαλμους υπολογισμούς για βραχυχρόνια κέρδη, με αποτέλεσμα να ηττάται στρατηγικά έναντι άλλων «μεγάλων παικτών».

Χάνει το ηθικό κύρος της, όταν ανέχεται ή συμμετέχει σε παιχνίδια εκβιασμών.

Γίνεται μέρος προβλημάτων, ενώ θα μπορούσε να δρα εξισορροπητικά επ’ ωφελεία όλων.